توضیح پروتکل های قابل خرید VPN

ارسال شده توسط مدیر 31 می, 2016

اصطلاح VPN مخففی برای “virtual private network” است و برای نوعی اتصال امن استفاده می شود که برای حفاظت از حریم خصوصی و امنیت افراد طراحی شده است در حالیکه در اینترنت هستید. کاربران کسب و کار از VPNها را برای دسترسی از راه دور شبکه های کار از کامپیوترهای خانگی یا در طول سفر به کار می برند. کاربران شخصی اغلب از VPNها برای حفاظت بلقوه از اطلاعات شناسایی مانند آدرس IP در حالیکه در اینترنت هستند استفاده می کنند. اتصالات VPN بسیار امن هستند بخاطر یک سری از پروتکل ها که در فن آوری آنها ساخته شده است.

پروتکل های VPN به طور سنتی به طور دقیق تر به عنوان پروتکل های تونلینگ معرفی شده اند. این نام از این حقیقت گرفته شده است که پروتکل به اتصال اجازه می دهد برای اینکه یک تونل امن ایجاد کند از طریق یک شبکه ای مانند اینترنت که ذاتا نا امن است. حتی اگر شبکه نا امن باشد و از اطلاعات حفاظت نکند، خود تونل امن است. پروتکل های تونلینگ VPN همچنین برای اتصال دو شبکه با ساختار بی شباهت به هم بکار گرفته می شود.

پروتکل های VPN می توانند بر اساس دو ایده اصلی تفکیک شوند: پروتکل delivery و پروتکل payload، که برای تشکیل بسته پروتکل با هم ترکیب می شوند. روش delivery اطلاعات “layered protocol model” نامیده می شود. پروتکل delivery به طور معمول به خاطر دلایل مختلفی از جمله سرعت و ثبات سطح بالاتری از امنیت را نسبت به پروتکل payload استفاده می کند.

پروتکل های VPN مهم هستند برای اینکه آنها ویژگی های امنیتی که کاربران انتظار دارند را فراهم می کنند. مزایای پروتکل مانند بی عیبی پیام است که کمک می کند مطمئن شوید که هر مورد از یک شخص با یک پیام مخرب که سعی در مداخله با یک پیام در حال انتقال روی شبکه دارد فورا تشخیص داده و شناسایی شود. احراز هویت ارسال کننده همچنین توسط پروتکل های VPN ارائه شده است، که آن هم این ایده است که کاربران احراز هویت شده بدون اعتبار مناسب قادر به دسترسی به VPN به هیچ روشی نمی باشند. محرمانه بودن نیز فراهم شده است، به این معنی که هر هکر از شبکه خصوصی مجازی تنها قادر خواهد بود تا داده های رمز گذاری شده را ببیند و اطلاعات داخل داده امن و خصوصی باقی خواهند ماند.

سه نوع اصلی از پروتکل های شبکه خصوصی مجازی شامل PPTP، L2TP / IPsec و پروتکل OpenVPN می باشد. هر کدام مزایا و معایبی دارند. برای مثال، وقتی صحبت از ظرفیت می آید، PPTP می تواند تعداد زیادی از دستگاهها از جمله دستگاههای موبایل، تلفن های هوشمند و تبلت ها را پشتیبانی کند. سیستم های عامل شامل Microsoft Windows، Mac OS X، iOS، Linux و Android پشتبانی شده است. L2TP/IPsec تقریبا ویژگی های سازگاری مشابهی دارد، تنها فقدان پشتیبانی از سیستم DD-WRT است که در حال حاضر PPTP دارد. OpenVPN با بیشتر سیستم های کامپیوتر اجرا کننده Microsoft Windows، Linux، Mac OS X و سیستم عامل های Android پشتیبانی می شود.وی پی ان هایی مانند کریو نیز هستند که تنها در کامپیوتر های لینوکسی ، ویندوزی و مک قابل استفاده هستند و تنها به منظور استفاده در این سیستم ها باید خریداری شوند.

سه پروتکل اصلی تفاوت زیادی دارند هنگامیکه صحبت از رمزگذاری و امنیت می آید. PPTP رمز گذاری 128 بیتی ارائه می دهد. L2TP/IPsec رمزگذاری 256 بیتی که نسبت به قبلی امن تر است. OpenVPN رمز گذاری 256 بیتی ارائه می دهد اما بیشتر کامپیوترهای منابع واحد پردازنده مرکزی از رمزگذاری 160 بیتی نیاز دارد، که امنیت آن کمتر است اما روی بیشتر سیستم ها امن تر است.

در هنگام انتخاب و خرید یک سرویس VPN بسیار مهم است که مناسب ترین پروتکل را بر اساس نیاز خود شناسایی کنید و ارائه دهندگانی این پروتکل ها را عرضه می کنند شناسایی کنید. در حالیکه قیمت، حفاظت و پهنای باند مهمترین فاکتور ها در انتخاب یک ارائه دهنده VPN هستند، پروتکل ها مانند بلوک های ساختمان VPN هستند و باید به دقت در هنگام انتخاب سرویس در نظر گرفته شوند.